Osiemnaście . ♥

W kuchni był ubrany w niebieską koszulę i  jasne jeansy Kubiak w fartuszku, zbierający odłamki porcelany z resztek talerza, a za nim stał pięknie przygotowany stół, ze świeczkami, kwiatami z ogrodu i moją zapiekanką na środku i jakimiś sałatkami. Ten widok strasznie mnie zaskoczył. Uroniłam nawet jedną łezkę. Oparłam się delikatnie o futrynę i przyglądałam się siatkarzowi, ale był tak skupiony, że nawet nie zauważył mojej obecności. Gdy się podnosił przestraszył się początkowo upuszczając to co pozbierał, a po chwili stał jak wryty. Zaśmiałam się tylko i podeszłam pozbierać to co ta niezdara zrobiła.

- Zostaw, pokaleczysz się. – Powiedział po chwili i szybko nachylił się i zaczął zbierać.

- Daj spokój.

- Poza tym ślicznie wyglądasz. – Spojrzał na mnie akurat podnosiłam głowę do góry i nasze spojrzenia spotkały się ze sobą, a twarze dzieliła niebezpiecznie mała odległość. Speszona szybko się podniosłam, a policzki czułam, że mam purpurowe.

- To ja się idę ubrać, ook ? – zapytałam lekko speszona i szybko udałam się do pokoju w celu ubrania się. Widząc jego strój postawiłam na czymś również ładnym. Była to rozkloszowana czarna sukienka lekko nad kolana ze skórzanymi wstawkami, założyłam do tego Girl-up oraz czarne szpilki. Zrobiłam delikatny makijaż i podkreśliłam swoje usta czerwoną szminką. Przejrzałam się w lustrze i uśmiechnęłam się sama do siebie.  Wyszłam z pokoju i udałam się do kuchni, Michał już na mnie czekał, gdy mnie zauważył od razu wstał.

- Ślicznie wyglądasz. – powiedział odsuwając mi krzesło

- Dziękuję bardzo, Tobie do twarzy w koszuli – uśmiechnęłam się lekko.

Usiadł przede mną i zaczęliśmy jeść w ciszy. Denerwującej ciszy. Postanowiłam więc ją przerwać, ale w tym samym momencie postanowił zrobić to samo Michał.

- Do…. – powiedział w tym samym momencie co ja:

- Cwa…

- Powiedz pierwsza. – uśmiechnął się

- Cwany jesteś. Przygotowałeś pyszną kolacje moją zapiekanką . – zaczęłam się śmiać.

-  Nie prawda, bo zrobiłem swoje sałatki . – uśmiechnął się łobuzerko – a ja ci chciałem powiedzieć, że ładnie wyglądasz w ręczniku – dodał śmiejąc się.

- Napaleniec ! – rzuciłam i nałożyłam sobie Miśkowej sałatki. Całą kolację przegadaliśmy, później przenieśliśmy się do salonu z kieliszkiem czerwonego wina. Rozmawialiśmy ze sobą na wszystkie tematy jakie mogliśmy tylko poruszyć, ale wciąż dręczyło mnie jedne pytanie, dlatego musiałam je zadać.

- Misiek, a dlaczego tak w ogóle ty jesteś sam? Nie masz żadnej dziewczyny? Cały czas siedzisz ze mną. Zamiast ten czas co masz teraz wolny powinieneś wykorzystać z dziewczyną. – powiedziałam już lekko wcięta dlatego rozluźnił mi się język. Chyba aż za bardzo bo widziałam, że siatkarza zabolało te pytanie.

- Przepraszam, nie powinnam o to pytać to nie moja sprawa. – powiedziałam szybko.

- Nie no przestań. Miałaś prawo o to zapytać. Niedawno rozszedłem się z dziewczyną. Dokładnie tydzień przed moją przeprowadzką nad Mele. – wziął głęboki wdech. – Byliśmy bardzo szczęśliwi, w łóżku układało nam się cudownie, przynajmniej dla mnie. Pewnego dnia wróciłem z treningu wcześniej bo trener miał coś do załatwienia i zamiast dwóch godzin mieliśmy jedną. Podjeżdżając pod dom zobaczyłem obce mi auto, a nie wiedziałem nic, że może ktoś do nas podjechać. Wszedłem do domu i zauważyłem męskie buty w drzwiach, a po korytarzu porozrzucane ubrania. Wchodząc wgłąb mieszkania słyszałem jęki, bardzo głośne, stawały się jeszcze głośniejsze, gdy kierowałem się w stronę sypialni. Otwierając od niej drzwi zobaczyłem ją z jakimś kolesiem, uprawiających seks. Z moich oczu od razu popłynęły łzy. Wyrzuciłem od razu go z domu a jej dałem godzinę na spakowanie wszystkich swoich rzeczy i opuszczenia mieszkania. – przerwał, widziałam, że było mu ciężko .

- I postanowiłeś z nią wszystko zakończyć? – zapytałam cicho.

 - Nie. Kochałem ją aż za bardzo, że sam poszedłem do niej o kolejną szansę. Znowu zamieszkaliśmy razem. Początkowo było dobrze, ona cieszyła się, że dałem jej szansę, a ja że jest blisko. Nie wracałem wcześniej z treningów. Nawet gdy wcześniej skończyłem stałem parę domów wcześniej. Codziennie te same auto odjeżdżało 10 minut przed moim powrotem. Nic nie mówiłem. Chciałem tylko, żeby była obok mnie. Ale z czasem zaczęło mnie to denerwować. Zaczęliśmy się kłócić. Zbyt często. Z każdą kolejną kłótnią zaczynaliśmy się od siebie coraz bardziej oddalać. Zniszczyły nas i uczucia którymi się darzyliśmy. Nie byliśmy w stanie udawać, że może być lepiej, powiem szczerze, że nawet nie chcieliśmy. Postanowiliśmy od siebie po prostu odejść. – Skończył, ale cały czas mówiąc patrzył w jeden punkt na ścianie. Przytuliłam go mocno do siebie.

- Przepraszam, nie wiedziałam, naprawdę.  –spojrzałam na niego

- Przestań. To co u mnie się wydarzyło to nie jest nic w porównaniu do ciebie.

- Chodź spać. – powiedziałam i złapałam go za rękę prowadząc do sypialni. Przebrałam się w jego koszulkę i położyłam się koło niego.

___________________________________________________

Dziękuję za taką wysoką liczbę wyświetleń  . 

Teraz pytanie do was. Czy chcecie w bonusie kolejny rozdział + kolejny w sobotę czy bez bonusu w sobotę. ?

Decyzja należy do was, a ja bardzo dziękuję za komentarze, bo one strasznie motywują .:*